Benimle gökyüzüne uçar misin kardelen..

KARDELEN

Bu bendeki bir dert ki, anlatamam kimseye
Kulak verip de beni dinler misin kardelen
Sardi tüm benligimi, mecalim yok gülmeye
Sende benle aglayip, inler misin kardelen


Mis gibi sila kokan es, dost mektuplarinda
Taze güller yeserir eski anilarinda
Hatiralarla dolu gurbet aksamlarinda
Hasret denen türküyü söyler misin kardelen


Bütün duygulari bir deftere yazmanin
Dertlerini duymayan duvara anlatmanin
Içinde ne var ise hep içine atmanin
Ne demek oldugunu bilir misin kardelen


Dostu oldum kaç defa sabahsiz gecelerin
Defterimde yeri yok, anlamsiz hecelerin
Çözemedim bir türlü bu zor bilmecelerin
Cevabini sen bana çözer misin kardelen


Ne kadar tattırsa da ayrilik acisini
Unutamazsin yine onun hatirasini
Bir kenara birakip acisi, tatlisini
Hepsini bir kalemde siler misin kardelen


Anlat sende içini, dök disina ne varsa
Hiç düsünme kalbimi, birak yansin yanarsa
Bu derdi sen benimle paylasir misin, yoksa
Bakip bakip halime güler misin kardelen


Bilirim ben yerini, sormam sana nerdesin
Senin yurdun daglarda, sen hep yükseklerdesin
Nasil gelsem yanina, sen hep yükseklerdesin
Egilip de elimden tutar misin kardelen


Ah gurbet, sen içimde dinmeyen bir sancisin
Bazen iyisin amma çogu zaman acisin
Ey kardelen! Sen bana neden yabancisin
Çaldim iste kapini, açar misin kardelen


Senin de gözlerin yasli, aglamissin besbelli
Yoksa sen de benim gibi naçar misin kardelen
Bu topraktan çikip da daglari delmissin ya
Mevsimin gelmeyince açar misin kardelen


Derdimi de dinledin, sana agir gelirse
Yine toprak altina kaçar misin kardelen
Ya ölüm günü gelip de alirlarsa ruhumu
Benimle gökyüzüne uçar misin kardelen..